به گزارش روابط عمومی انجمن؛ در جلسه کارگروه مخزنداران که مورخ 20 فروردین سال 1398 برگزار شد، به مشکل شرکت های ریلی با شرکت پخش بر سر تعرفه حمل بار پرداخته شد.
شرکت پخش بعد از چند سال ثابت بودن نرخ تعرفه حمل ریلی، در سال 97 با افزایش 20.2% تعرفه ها موافقت کرده ولی هنوز این موضوع اجرایی نشده است. از طرفی راه آهن در سال 97 دو بار تعرفه دسترسی ( حق دسترسی+ اجاره لکوموتیو ) را افزایش داده در نتیجه شرکت ها به شدت تحت فشار می باشند.
نظرات متفاوتی در این باره وجود دارد.
شرکت پخش ادعا می کند که اولا تعرفه حمل مواد نفتی از متوسط تعرفه ی حمل سایر بارها بیشتر است و این موضوع توجیهی ندارد، دوما معتقد است از آنجایی که هم راه آهن و هم شرکت پخش دولتی هستند چرا باید دائم تعرفه ها را افزایش دهند؟ به جای اضافه کردن تعرفه از طرف شرکت پخش، شرکت راه آهن تعرفه های خود را برای شرکت پخش کاهش دهد !
ولی نکته قابل توجه در این مورد این است که حمل مواد نفتی با ریل مزیت های بسیار زیادی دارد که نمی توان از آنها چشم پوشی کرد.
اول ایمنی: چرا که با افزایش سهم بخش ریلی در جابه جایی این مواد، از ظرفیت بخش جاده ای کاسته شده و حمل این کالای خطرناک از سطح جاده ها توسط کامیون ها کاهش می یابد.
دوم صرفه جویی سوخت: با فرض صرفه جویی 35 سی سی به ازای هر تن-کیلومتر حمل بار توسط ریل در مقایسه با جاده، و سهم حداقل 90 درصدی جاده در حمل مواد شرکت پخش، با حساب سرانگشتی در حدود 500 میلیون لیتر سوخت در سال از این طریق می تواند صرفه جویی شود!
در نتیجه با بهبود عملیات تخلیه بارگیری و سایر تجهیزات و امکانات لازم، امکان افزایش ظرفیت بخش ریلی برای حمل این بارها وجود دارد و این موضوع نیازمند اعتماد به بخش ریلی و همکاری شرکت های پخش و راه آهن می باشد.
لینک کوتاه: https://rtcguild.ir/1398-01-20-2
