از نظر متخصصان ریلی، مهم ترین دلیل افت شدید عملکرد حمل و نقل ریلی در سال های اخیر، کاهش آماده به کاری لکوموتیو بوده است. نگاهی به تغییرات خالص سالانه لکوموتیوهای آماده به کار و درصد آماده به کاری آنها نشان می‌دهد که در دوره آقایان دکتر زیاری، دکتر پورسیدآقایی و دکتر محمدزاده، بخش نیروی کشش راه‌آهن روندی روبه رشد داشته است اما در دوره سایر مدیران عامل (آقایان مهندس صاحب محمدی، مهندس رسولی و مهندس میعاد صالحی) روند شاخص‌های مذکور نزولی بوده است. به طور خاص در دوره مهندس میعاد صالحی، درصد آماده به کاری لکوموتیوها به کمترین مقدار خود (52 درصد) رسیده است و به علاوه، 58 دستگاه لکوموتیو با مدیریت نامناسب راه آهن از چرخه خدمت خارج شده است. برخی آمارهای منتشر شده در سال 1403، حاکی از سقوط این شاخص به 48 درصد می‌باشد. لذا ادعاهای مکرر چند روز اخیر مدیران ارشد راه آهن مبنی بر رشد آماده به کاری ناوگان لکوموتیو مانند بسیاری دیگر از ادعاهای ایشان در این ایام پایانی خدمت خود در راه آهن صحیح نیست و به نظر می رسد این آمارسازی‌های خلاف واقع و مغایر با نظرات کارشناسان، صرفاً با هدف ایجاد یک کارنامه مثبت در حال انجام است. قطعاً بر خلاف تبلیغات پُرهزینه و خبرسازی‌های مدیریت فعلی راه آهن و مصاحبه پر خطای برخی منصوبان ایشان، که خود را از دایره مقصران این سقوط بی سابقه خارج می دانند، اولین مقصر پیدایش این وضع ناگوار، انتصاب سیاسی ایشان در ابتدای دولت سیزدهم است و بدیهی است که نمی توان سهم اصلی تقصیر را در این زمینه به گردن کسانی خارج از راه آهن انداخت! از دلایل افول عملکرد بخش نیروی کشش و بغرنج شدن وضعیت این بخش می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود:
•ناتوانی شرکت راه‌آهن ج.ا.ا در نگهداری و تعمیر لکوموتیوهای دولتی تحت مالکیت خود به دلیل مشکلات مالی، که در صورت دست برداشتن دولت (طبق قانون) از مالکیت این ناوگان و واگذاری آنها به بخش خصوصی، شاهد انباشتن این تعداد خرابی نبودیم؛
•رسوب مطالبات شرکت‌های خصوصی مالک لکوموتیو نزد راه‌آهن و کمبود نقدینگی این شرکت‌ها برای تعمیر و نگهداری لکوموتیوهای خصوصی، که این نیز ناشی از بر هم خوردن توازن دخل و خرج راه‌آهن با تصدی‌گری غیرضروری و مدیریت کم‌کیفیت است؛
•پافشاری غلط مسئولین شرکت راه‌آهن بر حفظ و حتی افزایش تصدی‌گری این شرکت در بهره‌برداری از دارایی‌های ریلی کشور بر خلاف قوانین و اسناد بالادستی
