تحلیلی بر تقاضای واقعی ناوگان حمل و نقل ریلی در کشور و توانمندی ساخت داخل

بازگشت به نوشته‌ها

تحلیلی بر تقاضای واقعی ناوگان حمل و نقل ریلی در کشور و توانمندی ساخت داخل

چکیده:

هدف اصلی این گزارش پاسخ به این سؤال است که آیا توانمندي ساخت داخل شرکت هاي واگن سازي جوابگوي نياز واقعی ناوگان حمل ونقل ریلی کشور است یا خير. نياز واقعی ناوگان حمل ونقل ریلی در دو بخش نوسازي ناوگان فرسوده و افزایش تعداد ناوگان به منظور توسعه حمل ونقل ریلی قابل طرح است. بررسی ها نشان می دهد میانگین عمر بیش از 22000 ناوگان باری ایران تقریباً 27 سال است.همچنين، کمترین و بیشترین سن ناوگان مسافری به ترتیب برابر نوساز و 62 سال است و حدود 45 درصد از لکوموتیوهای موجود، بیش از 40 سال عمر دارند که با توجه به طراحی ناوگان براي عمر 30 سال که با تعمیرات مناسب قابل افزایش تا 40 سال نیز است بخشی از ناوگان موجود فرسوده محسوب می شوند و نیاز به جایگزینی دارند. این در حالی است که با افزایش بهره وری می توان  با ناوگان و بار قابل حمل ریلی موجود به اهداف رسید و صرفاً برای نوسازی ناوگان باری نیاز به ناوگان نو است. اگر چه بهره وری از ناوگان مسافری مناسب بوده، ولی متأسفانه حمل ونقل مسافر ریلی بین شهری برای شرکت های خصوصی سودآور نبوده و پیش بینی نیاز 650 دستگاه واگن مسافری تا سال 1400 واقع بینانه به نظر نمی رسد.

نتایج بررسی ها و محاسبات تحقيق نشان می دهد؛ توانمندي ساخت داخل در شرکت واگن پارس  در واگن باری 70 درصد،واگن مسافری 65 درصد، بوژي باري و مسافري 50 درصد و واگن مترو 18 درصد است. توانمندي ساخت داخل در شرکت واگن سازي تهران حدود32 درصد و در شرکت مپنا كوموتيو براي ساخت لكوموتيو توليدي زیمنس حدود  23 درصد برآورد می شود درحالی که در لكوموتيو جدید توليدي این شرکت که با دانش فنی داخلی طراحی شده است، در کل درصد داخلی سازي این شرکت 55 درصد ارزیابی می شود. همچنين، درصد ساخت داخل واگن مسافري توليدي شرکت پلور سبز 32 درصد برآورد می شود. درصد بومی سازي و سهم داخل اتوبوس ریلی شرکت ایریكو حدود 41 درصد و واگن باري تولیدی آن در حدود 69 درصد است. سهم ساخت داخل تولید واگن باری در شرکت واگن سازی کوثر و فولاد درخشان حدود 63 درصد برآورد می شود. ذکر این نکته حائز اهمیت است که شرکت های واگن سازی کشور در حال حاضر با تولید زیر 20 درصد ظرفیت اسمی و تعریف شده کارخانه مشغول به فعالیت هستند.

نتایج بررسی ها نشان می دهد که پیش بینی های انجام شده در اسناد بالادستی جهت تعیین نیاز ناوگان حمل ونقل ریلی باید به صورت واقع بينانه و با توجه به تجربه هاي قبلی مورد بازنگري قرار گيرد. در صورتی که نوسازي ناوگان فعلی در اولویت قرار گيرد شرکت هاي داخلی توانمندي ساخت و تأمين نياز داخل را دارند.

برای دریافت فایل کامل گزارش کلیک کنید.

لینک کوتاه: http://bit.ly/2EEVfXz

اشتراک این پست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بازگشت به نوشته‌ها