در سال‌های گذشته برای رفع مشکل ترافیک تهران توسعه مترو در دستور کار قرار گرفته اما هنوز شاهد مشکل ترافیک هستیم که علت این مسئله دیده نشدن همه سیستم حمل‌ونقل عمومی در کنار یکدیگر است.
از لحاظ شهرسازی ریل‌پایه، باید همه شیوه‌های حمل‌ونقل درون‌شهری را با یکدیگر یکپارچه شده و سپس با سیستم حمل‌ونقل برون‌شهری پیوند زده شود در غیراین صورت مجموعه حمل‌ونقل درون و برون شهری کارآیی لازم را نخواهد داشت.
در همین زمینه در سال‌های اخیر و در دولت یازدهم، توسعه شهرسازی ریل‌پایه در دستور کار قرار گرفته است که این شیوه می‌تواند حمل‌ونقل درون‌شهری را با حمل‌ونقل برون‌شهری پیوند زند. رفع مشکل ترافیک با یکپارچگی حمل‌ونقل درون و برون‌شهری در همه جای دنیا امری متداول بوده که گاه حتی در حد افراطی انجام شده است. برای نمونه در شهر پاریس ۷ ایستگاه راه‌آهن برون‌شهری اصلی و تعداد زیادی ایستگاه راه‌آهن برون‌شهری فرعی وجود دارد که تعدادی از آنها در مرکز شهر قرار دارند و اینگونه نیست که ایستگاه‌های اصلی در حاشیه شهر قرار داشته باشند.
در شهر توکیو نیز در حال حاضر تعداد بسیار زیادی ایستگاه قطار و مترو وجود دارد. در لندن نیز ۱۸ ایستگاه راه‌آهن و ۳۰۰ ایستگاه مترو فعال است و جالب است برخی معتقدند قطارهای ایران به دلیل دیزلی بودن آلاینده هستند بنابراین باید ایستگاه‌های قطار بیرون شهرها قرار گیرند این در حالی است که در لندن تعداد زیادی ایستگاه قطار درون‌شهری وجود دارد در حالی که تنها ۳۰ درصد قطارهای انگلیس برقی و باقی آنها دیزلی هستند. البته در ایران گام‌های مقدماتی در زمینه راه‌اندازی قطارهای برقی برداشته شده و قطار برقی اصفهان ـ تهران نیز در دست ساخت است.
در سال ۲۰۰۶م ایستگاه اصلی راه‌آهن برلین به مرکز شهر منتقل شد آنهم در شرایطی که ایستگاه فعلی در محل تلاقی دو رودخانه احداث شده که کار بسیار دشواری است. این ایستگاه در حال حاضر پرترددترین ایستگاه راه‌آهن اروپا به شمار می‌رود. در این ایستگاه مسافران در یک طبقه از قطار پیاده و در یک طبقه دیگر سوار مترو می‌شوند. بنابراین در همه دنیا به ویژه کشورهای پیشرفته معضل ترافیک ورود و خروج خودروها از شهرهای حومه‌ای به شهر مرکزی با قطارهای حومه‌ای رفع شده و حمل‌ونقل ریلی حومه‌ای به میزان لازم توسعه یافته است.
برای نمونه در مونیخ ۱۷ خط حومه‌ای در حال سرویس‌دهی به شهرهای اقماری اطراف است و همزمان در این خطوط تعداد زیادی قطار حرکت می‌کنند. نکته مهم در توسعه حمل‌ونقل ریلی شهری این است که این شیوه حمل‌ونقل باید در زمان احداث شهر موردتوجه قرار گرفته و زیرساخت‌های آن فراهم شود زیرا بعد از ساخت شهر، اضافه کردن خطوط قطار بسیار دشوار و هزینه‌بر خواهد بود. عده‌ای این پرسش را مطرح می‌کنند که چرا با وجود مزیت‌های حمل‌ونقل ریلی در شهرها تاکنون به دنبال شهرسازی ریل‌پایه نبوده‌ایم که در این زمینه نمی‌توان مشکل را به گردن بودجه و کمبودهای مالی انداخت بلکه مهم‌ترین مشکل، مشکل نگرشی است.
تاکنون مدیران و دست‌اندرکاران مدیریت شهری و حمل‌ونقل به دنبال این مسئله نرفته‌اند و حتی در برخی مواقع اقداماتی برخلاف اندیشه‌های شهرسازی ریل‌پایه انجام داده‌اند. در شهرسازی ریل‌پایه، بخشی از تامین هزینه‌ها به عهده وزارت راه و شهرسازی و بخشی به عهده شهرداری‌هاست و با استفاده از فاینانس می‌توان بخشی از بودجه را تامین کرد اما مهم‌تر تغییر نگرش مدیران است که آنها باید اهمیت شهرسازی ریل‌پایه را درک و باور کنند.
