چشم انداز حضور بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در حوزه حمل و نقل ریلی روشن نیست و وضعیت امیدوار کننده ای در این زمینه وجود ندارد.
به گزارش روابط عمومی انجمن به نقل از تین نیوز، دبیر انجمن صنفی شرکت های حمل و نقل ریلی و خدمات وابسته این مطلب را در پاسخ به خبرنگار این خبرگزاری در مورد اظهارات هفته گذشته محمد مخبر، معاون اول رئیس جمهور، بیان کرد که وزارت راه و شهرسازی را مکلف کرده بود تا طی سه هفته برای جذب سرمایه گذاری در اجرای پروژه های اولویت دار در دست اقدام و نگهداری شبکه حمل و نقل ریلی، بسته پیشنهادی ارائه کند.
سبحان نظری در این زمینه عنوان کرد: سرمایه گذاری های خیلی کمی در حوزه حمل و نقل ریلی از سوی بخش خصوصی صورت می گیرد و آن هم به طور عمده از جانب کسانی است که از قبل در این حوزه سرمایه گذاری کرده و در این بازار حضور داشته اند.
وی افزود: این سرمایه گذاران نیز به طور عمده شرکت ها فولادی و معدنی هستند که به خاطر حمل و نقل بار خود مجبورند به سرمایه گذاری در حوزه حمل و نقل ریلی روی بیاورند.
این مقام صنفی با تاکید بر این که شواهد نشان می دهد سرمایه گذاری در حوزه ریلی از سوی بخش خصوصی با استقبال کمی مواجه است، به ذکر دلایل این رویکرد بخش خصوصی پرداخت و گفت: دلیل اول این است که بهره وری بخش حمل و نقل ریلی خیلی کم است.
او بیان کرد: حمایت دولت از بخش جاده ای به سقفی برای سود آوری و درآمد زایی بخش ریلی تبدیل شده و نتیجه این است که سود سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل ریلی خیلی اندک شده و طبیعی است که سرمایه گذاران هم به سمت سود بیشتر رفته و به این بخش ورود نکنند.
نظری عنوان کرد: به طور کلی می توان گفت بهره وری پایین بخش حمل و نقل ریلی که مقصر آن هم عمدتا دولت و شرکت راه آهن است و همچنین ساختار خصوصی سازی ناقص و حمایت های بسیار زیاد و افراطی دولت از شیوه حمل و نقل جاده ای موجب می شود شیوه ریلی نتواند به سودآوری و درآمدزایی مکفی برسد.
دبیر انجمن صنفی شرکت های ریلی و خدمات وابسته افزود: غیر از سودآوری اندک، عامل دومی هم برای فراری دادن سرمایه های بخش خصوصی از حوزه حمل و نقل ریلی وجود دارد و آن اصرار زیاد دولت بر پرهیز از خصوصی سازی به ویژه در یکسال گذشته است.
وی گفت: این اصرار به شیوه افراطی حتی در سخنرانی ها و مذاکرات و جلسات علنی مدیریت ارشد راه آهن راه پیدا کرده و به جایی رسیده که تشکیک و تردید جدی نسبت به خصوصی سازی وارد شده و بیان می شود که در بعضی حوزه ها کلا خصوصی سازی غلط بوده و دولت باید با پول خودش مجددا در این موارد سرمایه گذاری کرده و راه آهن را حتی از وضعیت فعلی، بیشتر دولتی کند.
نظری به عنوان نمونه به دو حوزه لکوموتیوداری و خرید واگن مسافری اشاره کرد که با وجود تجربیات موجود و عقلانیت انباشته ای که اثبات می کند دولت فعال خوبی در حوزه اقتصاد نیست، بر حضور دولت در این بخش ها تاکید می شود.
او عنوان کرد: دولت اصرار دارد واگن مسافری خریداری کند و دلیل آن را هم زیانده بودن این حوزه و عدم ورود بخش خصوصی و اختصاص نیافتن سرمایه این بخش به حوزه خرید واگن بیان می کند در حالی که به نظرم این شیوه درست نیست چون دولت به این موضوع توجه نمی کند که با حضور دولت در این بخش، اداره و بهره برداری آن به خاطر ساختار عریض و طویل دولت، گران تر تمام می شود.
نظری بیان کرد: عاقلانه این است که بخش خصوصی همچنان واگن ها را خریداری کرده و دولت به این بخش یارانه کمک – زیان بدهد یعنی سودآوریش را تضمین کند. با این شیوه حتما هزینه های دولت کمتر از حالتی است که خودش مالک ناوگان باشد.
دبیر انجمن صنفی شرکت های حمل و نقل ریلی و خدمات وابسته ادامه داد: در مجموع این موضوعات موجب می شود بخش خصوصی به نتیجه برسد وقتی دولت چنین شمشیری در دست گرفته است، سرمایه اش را وارد این بخش نکند تا روزی با تصمیم یک مدیرعامل راه آهن، دولت با این بخش به رقابت پرداخته و بخش خصوصی را از صحنه بیرون نماید.
نظری گفت: بر این اساس دولت باید کماکان فرش قرمز را برای حضور بخش خصوصی پهن کند و به قانونی که حدود 15 سال از عمرش می گذرد یعنی قانون اجرای سیاست های کلی اصل 44 و همچنین قانون دسترسی ازاد به شبکه حمل و نقل ریلی، عمل کند.
