شاخص بهره‌وری ماهانه واگن‌های باری نشان دهنده چابکی سیستم حمل‌ونقل است و این شاخص از آن جا که مقدار بهره‌برداری از واگن باری را نشان می‌دهد برای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی بسیار حائز اهمیت است. متاسفانه این شاخص در پی انتصاب رفاقتی و غیر فنی فردی کاملا ناآشنا با صنعت ریلی (مهندس میعاد صالحی) در راه‌آهن با افت شدیدی مواجه شده است و از 110,463 تُن کیلومتر ماهانه در سال 1399 (قبل از شروع مدیریت وی) به 75,465 تُن کیلومتر ماهانه در سال 1402 کاهش یافته و به سطح بهره‌وری سال 1389 عقب گرد داشته است، که یک سقوط 32 درصدی است. تعبیر دیگر این فاجعه آن است که هر 4 واگن باری در سال 1402 کمتر از 3 واگن باری در سال 1399 بار حمل کرده است. بخشی از تبعات این سوءمدیریت به قرار زیر است:
– برخی از شرکت‌های بخش خصوصی ریلی به دلیل سقوط عملکرد و منفی شدن بازدهی سرمایه در این دوره مدیریتی، تصمیم به خروج کامل از این صنعت گرفته‌اند.
– راه‌آهن دولتی مجبور به افزایش شدید و چندباره تعرفه بهره‌برداری از شبکه ریلی شد، چنان که در سال 1402 مقدار تعرفه حق دسترسی راه‌آهن به دستور میعاد صالحی بین 50 درصد تا 120 درصد نسبت به سال قبل از آن افزایش یافت.
– درآمد راه‌آهن دولتی کاهش و زیان آن افزایش یافت.
– مقدار قابل توجهی بار از شبکه ریلی حذف و به جاده منتقل شد که خسارات مستقیم و غیرمستقیمی در ابعاد سوانح جاده‌ای، مصرف سوخت و محیط زیست داشته است.
